Czym jest komora normobaryczna?

Terapia oddechowa w komorach normobarycznych to wciąż dość mało znany sposób na zadbanie o swoje zdrowie. W naszym wpisie przyjrzymy się bliżej, czym jest komora normobaryczna, opisując, jakie konkretnie parametry atmosfery utrzymują się wewnątrz i jak są one zmodyfikowane w stosunku do parametrów ziemskiej atmosfery. Postaramy się również wyjaśnić, dlaczego sama duża podaż tlenu niekoniecznie regeneruje organizm.

Warunki panujące w komorze normobarycznej

Jak już zasugerowaliśmy we wstępie, komora normobaryczna jest urządzeniem, które pozwala zadbać o swoje zdrowie – konkretnie: skorzystać z sesji tlenowej w warunkach podwyższonego ciśnienia. Ciśnienie powietrza w atmosferze ziemskiej to ok. 1000 hPa, w komorze normobarycznej jest to 1500 hPa, różnica jest więc spora. Podwyższona jest również zawartość tlenu z 21% do 40%, zawartość dwutlenku węgla z 0,03% do 2% oraz wodoru z 0,00005 do 0,5%. Parametry atmosfery w komorze normobarycznej są stałe. Urządzenie wykorzystuje odpowiednią aparaturę kontrolno-pomiarową, by zachowywać odpowiednie ciśnienie, wymienione stężenia tlenu, dwutlenku węgla i wodoru, a także temperaturę i wilgotność wewnątrz.

Składniki optymalnej atmosfery i kwestia efektu Bohra

Domyślamy się, że część naszych czytelników na pewno zastanawia się, po co właściwie w terapii oddechowej, sesji tlenowej, podwyższa się także zawartość dwutlenku węgla w atmosferze wewnątrz komory normobarycznej. Otóż dwutlenek węgla jest pomocnikiem tlenu w drodze do komórek ciała. Jeśli wchłaniamy zbyt małą ilość dwutlenku węgla, niezależnie od ilości wchłanianego też tlenu pozostaniemy niedotlenieni. Przy właściwej porcji dwutlenku węgla mamy do czynienia z efektem Bohra. W optymalnych warunkach tlen jest łatwiej oddawany przez hemoglobinę, co ułatwia oddawanie tlenu w tkankach. Na koniec wspomnijmy także o roli wodoru w sesjach w komorach normobarycznych. Wodór możemy nazwać pogromcą wolnych rodników. Wolne rodniki mają w swojej budowie atomy tlenu z tzw. niesparowanym elektronem. Gdy połączy się z nim wodór, wolny rodnik znika, a powstaje woda i tlen.